Wauw. Ik heb vandaag de film 'Pina' gezien. Een ode aan de danseres Pina Bausch, die twee jaar geleden overleed.
Ik zat er in mijn eentje, en ik was zó diep onder de indruk! Deze vrouw begreep het gewoon: dat waar we naar op zoek zijn, waar we naar verlangen.
Het was één en al emotie: wat een lijden! En wat een vrijheid!
God wat mis ik dansen. 12 jaar lang ben ik danseres geweest, het was mijn grote passie in die periode. Als ik dit zie, voel ik me zo stijf en opgesloten in mijn lichaam: ik verlang weer hevig naar dat gevoel van beheersing, kracht en uiting van mijn lichaam. Eén zijn met je lichaam..
Als ik de film zie, wil ik weer mijn leven wijden aan dans, of performance, theater of leven, hoe je het ook wil noemen. Wat dat ook voor gevolgen mag hebben.
Deze film heeft me diep geraakt.. wat een film!
Ik moest het even kwijt, in een eigen blogbericht.
Zo mooi; Pina, haar dansen en haar dansgroep. Nog nooit eerder werd ik zo door een film geroerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten