Vorige week moest ik optreden met m'n bandje. Bij het afbreken en inladen van de instrumenten naderhand, heb ik een ongelukje gehad met de achterruit van mijn auto.
Mijn drumstel paste net niet in de auto, maar dat wist één van de jongens die meehielp niet; hij gooide de achterklep met een klap dicht...
Mijn drumstel had de klap gelukkig goed opgevangen, de achterruit daarentegen niet.
Ik was allang blij dat het niet mijn drumstel was, en ik was meteen gefascineerd door de duizenden glasdeeltjes die, waarschijnlijk door de vrieskou, mooi in het frame van de ruit bleven hangen en niet de auto invielen.
Ik heb om half 3 snachts nog even wat mooie foto's kunnen maken van de ruit; op dat moment leek het voor mij net het heelal, al die fonkelende glasscherfjes!
Ik heb, samen met mijn vader, de ruit gerepareerd; een vriend van hem is een fervent verzamelaar van onderdelen van Volkswagen Golf... Ik keek mijn ogen uit toen we bij hem aankwamen om een ruitje uit te zoeken: óveral lagen auto's! Kapot, in onderdelen, begroeid met mos, op elkaar gestapeld... Een doolhof in de vorm van een autokerkhof! Om aan te geven hoe groot het was: alleen al in oud ijzer is die verzameling een half miljoen waard...
Een prachtige plek; ik hou hem in gedachten voor de toekomst; ik zou er graag eens een nacht rondzwerven en filmen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten